-
1 concursio
concursĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] rencontre, choc. [st2]2 [-] répétition fréquente des mêmes mots. - concursio atomorum, Cic. Ac. 1, 2, 6: rencontre des atomes. - concursio stellarum, Gell. 14, 1, 29: constellation.* * *concursĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] rencontre, choc. [st2]2 [-] répétition fréquente des mêmes mots. - concursio atomorum, Cic. Ac. 1, 2, 6: rencontre des atomes. - concursio stellarum, Gell. 14, 1, 29: constellation.* * *Concursio, concursionis, foem. gen. Verbale. Cic. Accourement et assemblement de gens. -
2 concursio
concursio, ōnis, f. (concurro), das Zusammentreffen, -kommen, -stoßen, I) im allg.: facta est concursio populi, Vulg. act. apost. 21, 30: atomorum, Cic.: crebra vocum, Cic.: fortuitorum, Cic.: Plur., Cic. de fin. 1, 17. – II) insbes.: als Redefig., in eadem verba impetus et concursio, das stürmende Zusammentreffen derselben Worte (wenn ein Wort mehrere Sätze anfängt, ein anderes wiederholt dieselben schließt), griech. συμπλοκή, Cic. de or. 3, 206; vgl. Quint. 9, 1, 33.
-
3 concursio
concursio, ōnis, f. (concurro), das Zusammentreffen, -kommen, -stoßen, I) im allg.: facta est concursio populi, Vulg. act. apost. 21, 30: atomorum, Cic.: crebra vocum, Cic.: fortuitorum, Cic.: Plur., Cic. de fin. 1, 17. – II) insbes.: als Redefig., in eadem verba impetus et concursio, das stürmende Zusammentreffen derselben Worte (wenn ein Wort mehrere Sätze anfängt, ein anderes wiederholt dieselben schließt), griech. συμπλοκή, Cic. de or. 3, 206; vgl. Quint. 9, 1, 33.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > concursio
-
4 concursio
concursĭo, ōnis, f. [concurro, II.], a running or meeting together, a concurrence, concourse (several times in Cic.; elsewhere rare).I.In gen.:II.atomorum,
Cic. Ac. 1, 2, 6:ut (corpora) concursionibus inter se cohaerescant,
id. Fin. 1, 6, 17:stellarum,
Gell. 14, 1, 29:crebra vocum,
Cic. Or. 44, 151; cf.:crebrae vocalium,
Auct. Her. 4, 12, 18:fortuitorum,
Cic. Top. 20, 76.—Esp., in rhet., a figure of speech, consisting of an emphatic repetition of the last words of a sentence, Gr. sumplokê:concursio et impetus in eadem verba,
Cic. de Or. 3, 54, 206 (quoted by Quint. 9, 1, 33); cf. Auct. Her. 4, 14, 20. -
5 concursiō
concursiō ōnis, f [concurro], a concurrence, concourse: atomorum: crebra vocum. — Fig., in rhet., an emphatic repetition: in eadem verba.* * *running together, conjunction, meeting; coincidence; juxtaposition; repetition -
6 concursio
1) столкновение, встреча, стечение (fortuitorum, vocalium, atomorum C; stellarum AG; populi Vlg) -
7 turbulentus
turbŭlentus, a, um [turba] [st2]1 [-] plein de trouble, troublé, remué, agité, orageux, violent. [st2]2 [-] trouble, qui n'est pas clair. [st2]3 [-] troublé (en parl. de l'esprit), agité par les passions; inquiet. [st2]4 [-] qui se fait au hasard, fortuit. [st2]5 [-] troublé par les séditions. [st2]6 [-] qui trouble, qui cause de l'agitation, turbulent, factieux, séditieux. - in turbulenta contione, Cic.: dans une assemblée tumultueuse. - turbulentissimum tempus meae profectionis, Cic. Pis.: la période très agitée de mon départ. - turbulentam aquam facere, Phaedr.: troubler l'eau. - turbulenta concursio (atomorum), Cic.: la rencontre fortuite (des atomes). - turbulentior annus excepit L. Valerio T. Aemilio consulibus, Liv. 2: une année plus orageuse fut réservée aux consuls Lucius Valérius et Titus Aemilius. - turbulenti tribuni, Tac.: tribuns séditieux.* * *turbŭlentus, a, um [turba] [st2]1 [-] plein de trouble, troublé, remué, agité, orageux, violent. [st2]2 [-] trouble, qui n'est pas clair. [st2]3 [-] troublé (en parl. de l'esprit), agité par les passions; inquiet. [st2]4 [-] qui se fait au hasard, fortuit. [st2]5 [-] troublé par les séditions. [st2]6 [-] qui trouble, qui cause de l'agitation, turbulent, factieux, séditieux. - in turbulenta contione, Cic.: dans une assemblée tumultueuse. - turbulentissimum tempus meae profectionis, Cic. Pis.: la période très agitée de mon départ. - turbulentam aquam facere, Phaedr.: troubler l'eau. - turbulenta concursio (atomorum), Cic.: la rencontre fortuite (des atomes). - turbulentior annus excepit L. Valerio T. Aemilio consulibus, Liv. 2: une année plus orageuse fut réservée aux consuls Lucius Valérius et Titus Aemilius. - turbulenti tribuni, Tac.: tribuns séditieux.* * *Turbulentus, Adiectiuum. Plaut. Troublé, Esmeu et courroucé, Plein de troubles.\Turbulentior inde annus. Liu. Annee pleine de troubles, seditions, et mutineries.\Seditiosus ciuis et turbulentus. Cic. Mutin.\Conciones turbulentae. Cic. Propos et harangues seditieuses, pour inciter le peuple à tumulte et mutinerie.\Negotum turbulentum. Cic. Meslé et brouillé.\Tempus turbulentum. Cic. Auquel adviennent grands troubles et dissensions.\Tribunatus turbulentissimus. Cic. Où il y a beaucoup de troubles, Seditieux. -
8 turbulentus
a, um [ turba ]1) бурный, взволнованный (loci Neptunii, sc. mare Pl)2) бурлящий, мутный3) беспорядочный, спутанный ( concursio atomorum C)4) неспокойный, тревожный (annus L; somnium Pt)5) волнующийся, возбуждённый ( contiones C); обуреваемый страстями, смятенный ( animus C); мятежный, беспокойный ( civis C)6) вносящий путаницу ( error C)7) сеющий смуту ( tribuni T) -
9 Беспорядочный
inordinatus, a, um; irregularis, e; incompositus, a, um; inconditus, a, um; confusus, a, um; perturbatus, a, um; turbulentus, a, um (concursio atomorum); tumultuarius, a, um; -
10 turbulentus
turbulentus adj. with comp. and sup. [turba], full of commotion, disturbed, boisterous, stormy, tempestuous: tempestas, stormy: Aqua, turbid, Ph.: atomorum concursio, at random.—Fig., restless, troubled, confused, disordered: est igitur quiddam turbulentum in hominibus singulis: animi, excited: turbulentior inde annus excepit, L.: turbulentissimum tempus (opp. tranquillissimum).— Making trouble, troublesome, turbulent, factious, seditious: ut vitā sic oratione: cives: turbulentissimi tribuni plebis, Cs.* * *turbulenta -um, turbulentior -or -us, turbulentissimus -a -um ADJviolently disturbed, stormy, turbulent; unruly, riotous; w/violent unrest -
11 fortuitus
fortŭī̆tus (i long, Hor. C. 2, 15, 17; Phaedr. 2, 4, 4; Aus. Sept. Sap. de Solon. 3; short, Petr. Poët. Sat. 135; Juv. 13, 225; Manil. 1, 182), a, um, adj. [forte; analog. with gratuitus], that takes place by chance or accident, casual, accidental, fortuitous (rare but class.):concursio rerum fortuitarum,
Cic. Top. 19, 73; cf.:concursus atomorum,
id. N. D. 1, 24, 66:concursu quodam fortuito,
id. ib. 1, 24, 66:cespes,
Hor. C. 2, 15, 17:lutum,
Petr. 135:contubernium,
Phaedr. 2, 4, 4:subita et fortuita oratio,
Cic. de Or. 1, 33, 150:bonum,
id. N. D. 3, 36, 87:praesensiones non fortuitae (shortly before: non id fortuito accidisse),
id. Div. 2, 53, 109; cf. id. ib. 2, 7, 19:clamores,
Quint. 10, 3, 30:pugna,
id. 6, 5, 10:sermo,
id. 10, 7. 13:nihil esse inordinatum atque fortuitum,
id. 1, 10, 46.—In neutr. absol.:etiam illa fortuita aderant omnia,
Quint. 6 praef. § 11;6, 1, 5: fortuitorum laus brevior,
id. 3, 7, 12:nihil tam capax fortuitorum quam mare,
Tac. A. 14, 3; 15, 48.—Hence, adv.: fortŭī̆to (post-class. access. form fortŭī̆tu, Lact. 1, 2; Vulg. Num. 35, 22. Also found in some MSS. and edd. in Plaut. Aul. 2, 1, 41; cf. Madv. ad Cic. Fin. 5, 11, 33; Hand, Turs. II. 743; but Ellendt defends it, ad Cic. de Or. 1, 24, 111), by chance, accidentally, fortuitously, casually (very freq.;syn.: casu, forte, temere): ut mihi ne in deum quidem cadere videatur, ut sciat, quid casu et fortuito futurum sit,
Cic. Div. 2, 7, 18:non enim temere nec fortuito sati et creati sumus,
id. Tusc. 1, 49, 118:temere ac fortuito,
id. Or. 55, 186; id. Off. 1, 29, 103; Liv. 2, 28, 1;reversing the order: partitio non est fortuito nec temere facta,
Cic. Sull. 4; 13:non fortuito sed consilio,
id. Rep. 2, 16 fin.:non fortuito aut sine consilio,
Caes. B. G. 7, 20, 1: donata consulto, non fortuito nata, Cic. [p. 773] Leg. 1, 8, 25:immoderate et fortuito,
id. Univ. 13:sive major aliqua causa atque divinior hanc vim ingenuit: sive hoc ita fit fortuito,
id. Fin. 5, 11, 33:quod verbum tibi non excidit fortuito: scriptum, meditatum, cogitatum attulisti,
id. Phil. 10, 2 fin.:fortuito in sermonem incidisse,
id. de Or. 1, 24, 111; cf.:fortuito aliquid concluse apteque dicere,
id. Or. 53, 177. -
12 turbulentus
I.Pass., restless, agitated, confused, disturbed, boisterous, stormy, tempestuous (class.;II.syn. tumultuosus): tempestas,
stormy, Cic. Verr. 2, 5, 10, § 26; Plaut. Rud. 4, 4, 143;Auct. B. Alex. 45, 2: loci Neptunii,
Plaut. Mil. 2, 5, 3:aqua,
turbid, muddy, Phaedr. 1, 1, 5:atomorum turbulenta concursio,
confused, Cic. Fin. 1, 6, 20:est igitur quiddam turbulentum in hominibus singulis,
id. Rep. 3, 35, 49 (Non. 301, 6):res publica,
id. Fam. 12, 10, 3:heu edepol res turbulentas!
Plaut. Ep. 1, 1, 68:praeda,
id. Rud. 4, 4, 142:ea sunt et turbulenta et temeraria et periculosa,
Cic. Caecin. 12, 34:errores,
id. N. D. 2, 28, 70:animi,
stirred up, aroused, excited, id. Tusc. 4, 5, 9.— Comp.:turbulentior inde annus excepit,
Liv. 2, 61, 1.— Sup.:turbulentissimum tempus (opp. tranquillissimum),
Cic. Pis. 15, 33; id. Fam. 9, 1.—Act., making trouble, troublesome, turbulent, factious, seditious: turba plerumque est turbulenta, Varr. ap. Gell. 13, 11, 3:(α).P. Decius fuit ut vita sic oratione etiam turbulentus,
Cic. Brut. 28, 108:seditiosus civis et turbulentus,
id. de Or. 2, 11, 48:turbulenti et mali cives,
id. ib. 2, 31, 135:tribuni,
Tac. H. 2, 38:contiones,
Cic. Att. 4, 3, 4; Quint. 5, 13, 39:consilia Antonii,
Cic. Att. 15, 4, 1:minae populi,
Quint. 2, 20, 8.— Sup.:tribuni plebis,
Caes. B. C. 1, 5:leges,
Suet. Caes. 16.—Hence, adv.: turbŭlen-tē, in a turbulent manner, confusedly, tumultuously, boisterously, with violence (cf. also turbulenter).Form turbulente:(β).qui non turbulente humana patiantur,
without agitation, composedly, Cic. Tusc. 4, 28, 60:se gerere,
Dig. 48, 19, 28, § 3.—Form turbulenter:nihil turbulenter, nihil temere facere,
Cic. Fam. 2, 16, 7.— Comp.:egit de Caepione turbulentius,
Cic. Part. Or. 30, 105.— Sup.:regere,
Sid. Ep. 2, 13 med.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Латинский
- Немецкий
- Русский
- Французский